කරුමෙට හෝ සොමියට නැති දරුවෝ.
මා විසින් ඉතාමත්ම ආසා කටයුතු දෙයක් වන්නේ "ඌ ගැන උගෙන්ම අසාගැනීමයි" එනම් සැළලිහිනියා අතේ එවන පණිවිඩයට වඩා කඩුල්ල ලගට විත් සරම උස්සා හෝ කැහැපට ගසා (සරමක් නැතිනම් කොලරය හෝ ඔසවා ) "අඩෝ මමයි කලේ පුළුවන් දෙයක් කරපන්" වර්ගයේ මිනිසුන්ට මා බොහෝ ලෙන්ගතුය. එයට හේතුව මා කියූ දෙයක් ගැන මගෙන්ම අසා විසදා ගන්නවාට මා කැමති නිසාය. දිනපතා සවස හත පමණ වනවිට සිය රාජකාරිය අවසන්කොට ඇගපතේ අමාරුව යන්නට කරටි කැඩෙන්නට කාලෙ කුප්පි දෙකක් සප්පායම් වූ එකෙක් අප නිවස ඉදිරියේ පාරේ වැනි වැනී ගමන් කරනා අතර පුරුද්දකට මෙන් ඌ "ආ...ම්මට..@%@" පදය වයමින් ගමන් කරන නමුත් ඌ විසින් කියන්නේ සිය මෑණියන්ගේ තරුණකල වීරක්‍රියා වියහැකි බැවින් උගේ පව්ලේ ගැටළු වලට අප විසින් මැදිහත් වීමක් සිදු නොකරයි, නමුත්.......... ඌ දිනක " අපි නොදන්නවෑ මේ ගමේ ඉන්න තරමක් වේ.#@$@ගෙ කැරැට්ටුව" කියමින් යන්නට වූ විට පාරට බැස, මින් පෙර දිනවලදී කල චරිත විස්තර සිය මෑණියන්ගෙන් අසා දැනගෙන වුවත්, දැන් මේ පවසන දෑ සත්‍ය නොවන බවත් බහුතරයක් නිවාස වල තත්වය උගේ මවගෙ චරිත ලක්ෂණ නොවන බවත් වටහා දී ශටපට සත්තපඩි කිරීමට සිදුවේ... ගත
